روده‌هاست- به طور كامل بسته است. وقتى كه غذا در معده به اندازه كافى هضم شد، دريچه انتهايى معده به دفعات متوالى باز شده و هر دفعه مقدارى از كيموس معدى را وارد اوّلين قسمت روده‌ها (اثنا عشر) مى‌كند و اين عمل چندين بار اتّفاق مى‌افتد تا معده به طور كامل خالى گردد.

در اين هنگام كه كيموس معدى وارد اثنى عشر مى‌شود، غدّه‌هاى مهمّ بدن شروع به فعّاليّت كرده و موادّ غذايى را براى جذب، آماده‌تر مى‌سازد.

لوزالمعده (پانكراس) شيره مخصوصى ترشّح مى‌كند كه از مجراى خاصّى به داخل اثنى عشر وارد مى‌شود و كبد نيز- كه از بزرگترين غدد بدن است- مايعى به نام صفرا توليد مى‌كند.

صفرا كه در كيسه مخصوصى جمع مى‌شود، ابتدا در مجراى شيره پانكراس وارد شده وبا آن مخلوط مى‌گردد وسپس توسّط مجراى ظريفى وارد اثنى‌عشر مى‌گردند.

از طرف ديگر، غدد روده‌اى دست به كار شده و با ترشّح شيره روده‌اى، عمل همكاران خود را تكميل مى‌كنند و به اين وسيله غذا در روده، به طور كامل هضم شده و به صورت مايع قابل جذبى- كه به نام كيموس روده‌اى خوانده مى‌شود- در مى‌آيد.

كيموس روده‌اى كه در طول روده باريك در حركت است، كم‌كم موادّ غذايى خود را از دست مى‌دهد و اين عمل كه به نام «جذب» خوانده مى‌شود، به وسيله گروه مأمورين فعّال بيشمارى انجام مى‌گيرد.

در ديواره درونى روده، تعداد زيادى از برآمدگى‌هاى مخصوصى به نام «خمل‌ها» وجود دارد كه موادّ غذايى را از كيموس روده‌اى جذب نموده و به رگ‌هاى بسيار نازكى به نام «رگهاى مويين» تحويل مى‌دهند و آنها نيز به نوبه خود موادّ دريافت شده را به شبكه‌هاى خون هدايت مى‌كنند.

قابل توجّه اينكه در هر سانتيمتر مربع از ديواره داخلى روده، تعداد 2500 خمل‌