اين بحث طرح مى‌كنيم.

و براى اين‌كه بدانيم تا چه اندازه در تحليل دقيق، اين پندارها نادرست است، بايد بحث مشروحى در اين زمينه داشته باشيم و امور زير را دقيقاً بررسى كنيم.

1- قضاوت نسبى و معلومات محدود

معمولًا همه ما در قضاوت‌هاى خود و تشخيص مصداق‌ها روى رابطه‌اى كه اشياء با ما دارند تكيه مى‌كنيم. مثلًا مى‌گوييم فلان چيز دور يا نزديك است يعنى نسبت به ما.

يا فلان كس قوى يا ضعيف است، يعنى با مقايسه به وضع روحى يا جسمى ما، او داراى چنين حالتى است. در مسائل مربوط به خير و شر و آفت و بلا نيز داورى مردم غالباً همين گونه است.

مثلًا اگر بارانى در سطح منطقه ببارد، ما كار نداريم كه تأثير اين باران در مجموع چگونه بوده است، ما تنها به محيط زندگى و خانه و مزرعه خودمان، و يا حداكثر شهرمان نگاه مى‌كنيم، اگر اثر مثبتى داشته مى‌گوييم نعمت الهى بود، اگر منفى بوده نام «بلا» بر آن مى‌گذاريم.

هنگامى كه ساختمان فرسوده را براى نوسازى ويران مى‌كنند و ما به عنوان يك راهگذر تنها از گَرد و غبار آن سهمى داريم مى‌گوييم چه حادثه شرى است، هر چند در آينده در آنجا بيمارستانى ساخته شود كه افراد ديگرى از آن استفاده كنند، و هر چند در مثال باران، در