به تعبير ديگر: چگونه ممكن است خداوند فرمان دهد كه از انسانى بى‌قيد و شرط اطاعت شود در حالى كه اين انسان ممكن است خطا كند، و يا مرتكب گناهى گردد. در چنين حالى آيا مردم از او اطاعت بكنند؟ اگر بكنند كه تبعيّت از خطا و گناه است، و اگر نكنند مقامِ رهبرى او متزلزل گرديده، به خصوص اين‌كه مقام رهبرى پيامبران با ديگران كاملًا متفاوت است، زيرا مردم تمام اعتقاد و برنامه خود را از آنها مى‌گيرد.

به همين دليل مى‌بينيم مفسران بزرگ هنگامى كه به آيه‌ «اطيعوا اللَّه و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم»؛ [1] «اطاعت كنيد خدا و اطاعت كنيد پيامبر و اولوالامر را» مى‌رسند مى‌گويند دستور اطاعت مطلق دليل بر اين است كه هم پيامبر معصوم است و هم «اولى الامر» و منظور از اولوالامر، امامان معصومى هستند همچون پيامبر صلى الله عليه و آله وگرنه خداوند هرگز دستور اطاعت بى‌قيد و شرط از آنها را نمى‌داد.

راه ديگرى كه مى‌توان از طريق آن معصوم بودن پيامبران را در برابر هر گونه گناه اثبات كرد اين است كه «عوامل گناه در وجود پيامبران محكوم به شكست است».

توضيح اين‌كه: هنگامى كه ما به خودمان مراجعه مى‌كنيم مى‌بينيم در برابر بعضى از گناهان يا كارهاى زشت و ناپسند تقريباً معصوم هستيم.

به مثال‌هاى زير توجه كنيد:

آيا هيچ آدم عاقلى را پيدا مى‌كنيد كه به فكر خوردن آتش‌

[1]. سوره نساء، آيه 59