زندگى كنونى پرورش داد.

2- بايد از معلومات شاگردان در اين درس‌ها مدد گرفت و بيشتر با سؤال و جواب (به‌طور انفرادى يا دسته‌جمعى) درس‌ها را پياده كرد.

3- آيه مربوط به هر درس با خط زيبا و خوانا روى تخته سياه نوشته شود و سعى كنند شاگردان ترجمه آيات را به صورت كلمه به كلمه فرا گيرند، تا پايه‌اى براى آشنايى آنها با قرآن شود، حتى اگر يك نفر با صداى خوب آيه مورد نظر را بخواند و ديگران تكرار كنند بهتر است.

4- لزومى ندارد هر درس در يك روز پياده شود، در صورت لزوم مى‌توان يك درس را در دو روز پياده كرد.

5- در عبارات هر درس ريزه‌كارى‌هايى هست كه استاد بايد قبلًا به دقّت آن را مطالعه فرمايد تا به هنگام درس روى آن تكيه كند.

6- اين دروس براى شاگردان دوره راهنمايى تا سال آخر دبيرستان- براى پسران و دختران- قابل استفاده است، همچنين براى تمام كسانى كه اطلاع درستى از اصول عقائد اسلامى ندارند.

7- در نظر گرفتن جوائز براى كسانى كه از عهده امتحان برآيند و يا آيات را با ترجمه به‌خوبى حفظ كنند و در جلسه بخوانند بسيار بمورد است.

8- احتمال قوى دارد دانش‌آموزان اين دروس، سؤالاتى درباره خداشناسى كنند كه پاسخ آن در اين دروس نباشد، براى پاسخ آنها به كتاب‌هاى: «آفريدگار جهان»- «در جست‌وجوى خدا»- «پرسش‌ها و پاسخ‌هاى مذهبى» مراجعه فرماييد.

مؤسّسه مطبوعاتى هدف‌- با اجازه مؤلف محترم- از همه پيشنهادهاى اصلاحى صاحبنظران براى تكميل اين مجموعه استقبال مى‌كند.

سرپرست «مطبوعاتى هدف»- قم‌

10/ فروردين 1370

ده درس‌

خداشناسى‌