متولّد و در 537 ه . ق در سمرقند وفات يافت [1] . در نقل نسفى از اين وصيّت عبارت هايى وجود دارد كه در نقل هاى ديگر وجود ندارد كه مستند بودن بعضى از آنها جاى تأمل است . ما براى رعايت امانت، عين نسخه را همراه با تصحيح و بازخوانى و مقابله آن با نسخه هاى ديگر ، در اينجا مى آوريم . تنها در دو مورد ، دو عبارت را حذف نموده ايم، زيرا جعلى بودن آنها آشكار بود و در هيچ يك از نسخه هاى خطى ديگرِ آن و مراجع روايى شيعه و سنّى وجود نداشت . در مواردى هم عبارت هاى ناخوانا و افتادگى هاى نسخه با مراجعه به نسخ خطى ديگر و كتب روايى تكميل گرديده است . كتاب شريف من لايحضره الفقيه از دو طريق اين وصيت را نقل كرده است : 1 ـ از طريق حمّاد بن عمر ، 2 ـ از طريق انس بن محمّد [2] . هر دو طريق به خاطر وجود راويان مجهول، ضعيف هستند [3] . از اين رو برخى از علماى اماميه از قبيل شهيد ثانى ـ ره ـ در مسالك و فيض كاشانى ـ ره ـ در كتاب وافى ، معتقدند احتمال ساختگى بودن بخشهايى از اين وصيت كه مجموعه اى مركب از چندين وصيت است ، وجود دارد [4] . ولى عاملى كه باعث اعتماد ما به مجموعه وصاياى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از حيث صدور مى گردد،