ز: به خدا پناه بردن از نادانى‌

1069. ام سلمه: هر گاه رسول خدا از خانه بيرون مى‌رفت، مى‌گفت: «به نام خدا؛ پروردگارا! به تو پناه مى‌برم، از اينكه بلغزم يا گمراه شوم، ستم كنم يا مورد ستم واقع شوم، نادان باشم يا چيزى از من پوشيده شود».

1070. امام على عليه السلام‌- در جنگ صفين در دعايى در يوم الهرير [يكى از روزهاى جنگ كه در آن نبرد سختى درگرفت و به يوم الهرير (روز پاس سگها) ناميده شد]-:

بارخدايا! به درستى كه من... پناه مى‌برم به تو از نادانى و ياوگى، و از سخن و رفتار زشت.

1071. امام على عليه السلام: خدايا!... به تو پناه مى‌برم از توانايى‌ام، و به تو پناهنده مى‌شوم از جسارتم، و از تو پناه مى‌جويم به سبب نادانى‌ام، و به ريسمان‌هاى سببهايت چنگ مى‌زنم، از گناهم.

1072. امام على عليه السلام: پروردگارا! به تو پناه مى‌برم از اينكه نادانى را به دانش خريدارى كنم، چنانكه ديگران كردند، يا اينكه ابلهى را به بردبارى بخرم.

1073. امام صادق عليه السلام‌- در دعاى صبح و شام-: بارخدايا! با كمك تو صبح و شام مى‌كنيم، با كمك تو زنده مى‌شويم و مى‌ميريم و به سوى تو بازمى‌گرديم؛ و به تو پناه مى‌برم از اينكه خوار شوم يا خوار گردانم، گمراه شوم يا گمراه سازم، ستم كنم يا مورد ستم واقع شوم، ندانم يا از من پوشيده گردد.

1074. عبدالرحمن بن سيابه: امام صادق عليه السلام اين دعا را به من [تعليم‌] داد: «ستايش، سزاوار خدايى است كه صاحبِ ستايش و اهل آن است و نهايت و جايگاه ستايش... و به تو پناه مى‌برم از آنكه نادانى را به دانش، خشونت را به بردبارى، ستم را به عدل و انصاف، قطع دوستى را به نيكى به دوستان و بى‌صبرى را به شكيبايى خريدارى كنم».

ح: طلب آمرزش از نادانى‌

1075. پيامبر صلى الله عليه و آله‌- چنين دعا مى‌كرد-: بارخدايا! خطاها و نادانى و زياده‌روى در كارهايم و آنچه را تو بدان از من داناترى، بر من ببخشاى. بارخدايا! بر من‌