6/ 10 بى نيازى جُستن به عقل‌

700. امام على عليه السلام‌- در سفارش به فرزندش حسين عليه السلام-: آنكه با خرد خويش [احساس‌] بى‌نيازى كند، گمراه شده‌است.

701. امام على عليه السلام: عقل خويش را متّهم سازيد؛ زيرا از تكيه بدان، لغزشها سرچشمه مى‌گيرد.

ر. ك: حديث 502 «ويژگى‌هاى خردمندان».

6/ 11 دنيا دوستى‌

702. امام على عليه السلام: عامل تباهى عقل، دوستى دنياست.

703. امام على عليه السلام: دوستى دنيا، خرد را تباه كند، دل را از شنيدن حكمت، دلسرد سازد و سبب عذابى دردناك شود.

704. امام على عليه السلام: زيبايى‌هاى دنيا، عقلهاى ناتوان را تباه مى‌كند.

705. امام على عليه السلام: دنيا، مكان سقوط عقلهاست.

706. امام على عليه السلام: از دنيا بگريزيد و دلهايتان را از آن باز داريد؛ زيرا دنيا، زندان مؤمن است؛ بهره او از آن كم است، عقلش به واسطه آن، معيوب گردد و نگاه او در آن، ناتوان است.

707. امام على عليه السلام‌- در وصف اهل دنيا-: چارپايانى‌اند به آخور بسته شده [ناهوشيار]، و ديگرانى كه خرد خود را گُم كرده‌اند و در ناشناخته‌ها گام نهاده‌اند.

708. امام على عليه السلام‌- خطاب به يارانش-: اف بر شما كه از نكوهشتان به ستوه آمده‌ام!