د. متن روايت، كمتر از يك سطر و مربوط به دو باب باشد.

3. در صورتى كه متنهايى از پيامبر صلى الله عليه و آله و ديگر معصومان نقل شده باشد، حديث پيامبر صلى الله عليه و آله در متن مى‌آيد و روايت ساير معصومان در پاورقى.

4. پس از ذكر آيات در هر موضوع، روايات به ترتيب معصومان عليهم السلام از پيامبر صلى الله عليه و آله تا امام دوازدهم، نقل مى‌گردد؛ مگر آنكه روايتى در تفسير آيه وارد شده باشد كه بر تمامى روايات، مقدّم مى‌شود و يا آنكه تناسب موضوعى روايات، اين ترتيب را بر هم زند.

5. در ابتداى روايات، فقط نام رسول خدا و ديگر معصومان ذكر مى‌شود؛ مگر آنكه راوى، ناقل فعل معصوم باشد يا سؤال و جوابى در ميان باشد، و يا آنكه راوى، لفظى را در متن آورده كه سخن مروى عنه نيست.

6. با توجّه به تعدّد اسامى معصومان عليهم السلام نام واحدى براى آنها انتخاب شده كه در ابتداى روايت ذكر مى‌شود.

7. مصادر روايات، در پاورقى و به ترتيب معتبرترين مصدر، تنظيم شده‌است.

8. در صورتى كه دسترسى به منابع اوّليه، ممكن باشد، حديث از مصادر اوّليه نقل مى‌گردد؛ مگر نشانى‌ بحار الأنوار در احاديث شيعه و كنزالعمّال‌ در احاديث اهل سنّت كه در پايانْ نشانى آن خواهد آمد.

9. پس از ذكر مصادر، گاه ارجاعاتى به برخى از منابع با تعبير «راجع» داده شده است.

در چنين مواردى، متن ارجاعى، تفاوت فاحشى با متن نقل شده داشته است.

10. ارجاعاتى كه به ابواب ديگرِ اين كتاب داده شده، به جهت تناسب محتوايى ميان روايات آنهاست.

11. درآمد، توضيحات و جمع‌بندى‌هايى در پايان برخى فصول و ابوابْ ذكر شده كه چشم‌انداز كلّى روايات كتاب و باب، و گاه حل پاره‌اى از دشوارى‌هاى موجود در احاديث را نشان مى‌دهد.

12. و مهمْ‌ترين نكته اينكه تلاش شده حتى المقدور از طريق تأييد مضمون احاديث باب، به وسيله قرائن عقلى و نقلى، تحصيلِ نوعى وثوق به صدور مجموعه آنها امكان‌پذير باشد.

محمد محمدى رى شهرى‌

8 صفر 1419