399. امام على عليه السلام‌- در حكمتهاى منسوب به ايشان-: خردمندى، گمانه‌زنى درست و شناخت آينده بر اساس گذشته است.

ر. ك: حديث 466 و 467 «رأى و نظر».

ن: بى رغبتى به دنيا

400. امام على عليه السلام: مرز خردمندى، جدايى از ناپايدار و پيوستن به پايدار است.

401. امام على عليه السلام: برجستگى خرد، در بى رغبتى به دنياست.

402. امام على عليه السلام: ميوه خردمندى، جان را از زرق و برق دنيا رهانيدن است.

403. امام على عليه السلام: آنكه خردمند شود، قناعت پيشه كند.

404. امام على عليه السلام: خردمند، آن است كه دل از دنياى ناپايدارِ پست، بكَنَد و به بهشتِ زيباىِ جاودان و بلند مرتبه رغبت كند.

ر. ك: ص 225 «دنيا دوستى».

س: ترك بيهودگى‌ها

405. امام كاظم عليه السلام: خردمندان از زيادى دنيا گذشتند، چه رسد به گناهان. از دنيا گذشتن، مستحب است و از گناه گذشتن، واجب و فريضه.

406. امام على عليه السلام: هنگامى كه از عقل كاسته شود، بيهودگى‌ها بسيار شود.

407. امام على عليه السلام: آنكه خود را از زيادتى‌هاى [بيجا] باز دارد، خردها رأيش را درست گرداند.

408. امام على عليه السلام: خردمند، كسى است كه باطل را كنار نهد.

ر. ك: ص 155 «بهره ورى از عمر».