ذات فوائد مهمّة تبلغ نحو كراستين تاريخها سنة 915 ق ، بعد وروده العراق بسنتين ، وله إجازة للشيخ شمس الدين محمود بن الحسن الإسترآبادي سنة 920 ق . وله إجازة كبيرة للمدعوّ شاه محمود الخليفة الشيرازي ، وللشيخ حسين بن عبدالحميد [1] .

تأليفات وى

آثار بسيارى را از ابراهيم بن سليمان قطيفى مى شناسيم . گفتنى است كه او مناظرات و ستيزه هاى دانشى بسيارى با دانشمندِ هم روزگارش شيخ على كركى داشته است . اين چالش ها و گريبان گرفتن هاى دانشورانه غايت نظر و دغدغه ذهنى قطيفى در بسيارى از نوشته هايش بوده است ، تا آن جا كه تعدادى از آثار او به طور مستقيم ، در رد و نقص افكندن بر نگارش ها يا آراى شيخ على كركى ، به سامان شده اند . تأليفات وى به قرار زيرند : 1 ـ إثبات الفرقة الناجية . صاحب روضات الجنات ، نسخه اى از اين كتاب را داشته است [2] . 2 ـ أدعية سعة الرزق و قضاء الدين [3] . 3 ـ الأمالي . امير محمد اشرف ، شاگرد علامه مجلسى رحمه الله در كتابش فضائل السادات ، از الأمالي قطيفى نقل مى كند [4] . صاحب أعيان الشيعة ، نسخه اى از آن را در مكتبة الحسينية در نجف