2/ 3 2 توكل‌

قرآن:

كسى كه تقوا (و پارسايى) پيشه كند، خداوند راهى براى بيرون شدن [از گرفتاريها] برايش فراهم كند و او را از راهى كه گمان نمى‌برَد، روزى دهد؛ و كسى كه بر خدا توكلّ نمايد، او برايش بس است.

حديث:

145. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هركه دوست دارد نيرومندترينِ مردم باشد، بايد به خدا توكّل كند.

146. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كه به خدا توكّل كند، خداوند، هزينه او را كارسازى مى‌كند و از جايى كه گمان نمى‌بَرد، به او روزى مى‌رساند.

147. جبرئيل عليه السلام‌در پاسخ به سؤال پيامبر صلى الله عليه و آله از او درباره تفسير توكّل بر خداوند: دانستن اين مطلب است كه مخلوق، نه زيانى مى‌زند و نه سودى مى‌رساند، نه مى‌دهد و نه جلوگيرى مى‌كند، و نااميدى‌

از خلق است. هرگاه بنده چنين باشد، ديگر براى احدى‌جز خداوند، كار نمى‌كند و اميد و بيمش از كسى جز خداوند نيست، و چشم طمع به هيچ كس جز خدا ندارد. اين است معناى توكّل.