د- جماعت‌

947 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: جماعت، بركت است و تفرقه، عذاب.

948 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: با هم غذا بخوريد و پراكنده نباشيد، كه بركت با جماعت است.

ه- مؤمن‌

949 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هرگاه خداى متعال، اهل يك آبادى را ببيند كه در گناهان، زياده‌روى مى‌كنند و در ميان آنان سه نفر باايمان هست، به آنان خطاب مى‌كند:

«اى كسانى كه نافرمانى‌ام مى‌كنيد! اگر ميان شما مؤمنانى نبودند كه در پرتو جلالِ من،[1] با هم دوستى كنند و با نمازشان زمين و مساجد مرا آباد سازند و سحرگاهان، از بيم من به استغفار بپردازند، عذابم را بر شما نازل مى‌كردم و باكى هم نداشتم!».

950 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خداوند به سبب مؤمن صالح، بلا را از صد خانواده از همسايگانش دور مى‌كند.

951 امام على عليه السلام: خداى متعال، هر گاه بخواهد زمينيان را عذابى برساند، گويد: «اگر كسانى نبودند كه در پرتو جلال من، با هم دوستى كنند و مساجد مرا آباد سازند و سحرگاهانْ به استغفار بپردازند، اگر آنان‌

[1]. اشاره است به اين كه دوستى و همدلى اهل ايمان، جلوه جلال و شكوه الهى است.