23 امام على عليه السلام: آن كه با كار بد، در پى نيكى است، احساس و خِردش تباه است.

24 امام على عليه السلام‌- وقتى پرسيدند: خير چيست؟-: خير، آن نيست كه ثروت و فرزندانت افزون شوند. خير، آن است كه: دانشت افزون گردد؛ بردبارى‌ات بزرگ شود؛ با خداپرستى‌ات بر مردم افتخار كنى؛ اگر نيكى كردى، خدا را سپاس بگويى؛ و اگر بدى كردى، از خداوند آمرزش بطلبى.

25 امام صادق عليه السلام‌- در بخشى از وصيّت خويش به عبد اللَّه بن جُندَب-: اى پسر جندب! همه نيكى، پيش روى تو، و همه بدى در برابر توست.

تو نيكى و بدى را نخواهى ديد، مگر پس از [فرا رسيدن‌] آخرت؛ چرا كه خداوند، همه نيكى را در بهشت و همه بدى را در دوزخ قرار داده است.

26 امام صادق عليه السلام: در چيزى كه اصل (ريشه) ندارد، خيرى نيست.

ر. ك: ص 45 (تفسير نيكى).

1/ 4: حكمتِ خير و شرّ

قرآن‌

«هر جانى، چشنده مرگ است. و شما را با شر و خير مى‌آزماييم و به سوى ما برگردانده مى‌شويد».

حديث‌

27 امام صادق عليه السلام: امير مؤمنان عليه السلام بيمار شد. گروهى او را عيادت كردند و به وى گفتند: چگونه صبح كردى، اى امير مؤمنان؟ فرمود: «صبح كردم به شر (حالم خوب نيست)».