خدا بيرون آور، مگر آن كه ناصبى‌[1] باشد».

665 امام صادق عليه السلام: در روز قيامت، به مؤمنِ از شما كسى مى‌گذرد كه در دنيا به او نيكى كرده است، در حالى كه خداوند دستور داده او را به آتش افكنند و فرشته او را مى‌برد.

آن شخص به آن مؤمن مى‌گويد: فلانى! نجاتم بده [كه‌] من در دنيا به تو خوبى مى‌كردم و نياز تو را كه از من مى‌خواستى، برمى‌آوردم.

آيا ممكن است كه امروز جبران كنى؟

مؤمن، به آن فرشته‌اى كه مأمورِ بر آن شخص است، مى‌گويد:

«رهايش كن».

خداوند، سخن آن مؤمن را مى‌شنود [و] به آن فرشته مى‌فرمايد كه گفته مؤمن را اجرا كند و او هم آن شخص را رها مى‌كند.

ف- ورود به بهشت‌

666 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: نيكى، به بهشت، رهنمون مى‌شود.

667 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خداوند در روز قيامت، «نيكى» را در سيماى مردى مسلمان برمى‌انگيزد و چون قبر فرد نيكوكار شكافته شود، پيش او مى‌آيد و خاك از چهره‌اش مى‌زدايد و مى‌گويد: «اى دوست خدا! مژده باد تو را به امان و كرامت الهى! آنچه از هراس‌هاى قيامت مى‌بينى، تو را به وحشت نيفكند».

[1]. ناصبى، كسى است كه با اهل بيت عليهم السلام دشمنى كند.