و با نيروى من است كه واجبات مرا ادا مى‌كنى؛ و با نعمت من است كه بر گناه قدرت مى‌يابى .... هر نيكى كه به تو رسد، از خداست و هر بدى كه به تو رسد، از خود توست. اين، از آن جهت است كه من از خودت به نيكى‌هايت شايسته‌ترم و تو از من به بدى‌هايت سزاوارترى».

242 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اى مردم! خداست و شيطان؛ حق است و باطل؛ ...

و خوبى‌ها هستند و بدى‌ها! هر چه از نيكى‌ها باشد، براى خداست و هر چه از بدى‌ها باشد، براى شيطان است. خدا لعنتش كند!

243 امام على عليه السلام: هر كس توفيق يابد، نيكوكارى مى‌كند.

244 امام على عليه السلام: كسى كه توفيقْ يارى‌اش كند، كار نيكو مى‌كند.

245 امام حسن عليه السلام‌- در دعا-: خدايا! هر كه نيكى كند، به رحمت توست، و هر كه بدى كند، به خطاى خويش است. نه آن كه نيكى مى‌كند، از بخشش و يارى‌ات بى‌نياز است و نه آن كه بدى مى‌كند، كسى را به جاى تو دارد و مى‌تواند از قدرتت بيرون رود.

246 امام صادق عليه السلام‌- در دعاى خويش به هنگام فرا رسيدن ماه رمضان-: پروردگارا! من نيكى نكردم، مگر آن كه تو عطايم كردى؛ و بدى نكردم، مگر پس از آن كه شيطانِ مطرود، آن را در نظرم آراست.