26. عمران بن شفا[1] 27. عمران بن ميثم‌[2] 28. كثير بن كلثم‌[3] 29. متوكّل بن عمير[4] 30. محمّد بن خالد اصم‌[5] 31. محمّد بن زيد رزامى‌[6] 32. محمّد بن صامت‌[7] 33. محمّد بن عبيد اللَّه بن ابى رافع‌[8] 34. مصعب بن سلّام‌[9] 35. موسى بن حمّاد[10] 36. نجيع بن قُباء[11] 37. ابو طالب بصرى‌[12] 38. ابو عيينه‌[13] 39. ابو ولّاد حنّاط[14]

مبحث دوم. روش اطّلاع‌رسانى نجاشى‌

نجاشى رحمه الله در اطّلاع‌رسانى نسبت به هر يك از افراد نامبرده شده در رجال النجاشى، سعى نموده تا آنچه را كه به نوعى در شناسايى آنان مؤثّر بوده، ذكر نمايد. او اين روش را در سراسر كتاب رعايت كرده است.

البتّه افرادى نيز وجود داشته‌اند كه نجاشى رحمه الله نسبت به آنان اطّلاعات زيادى نداشته است. در اين موارد، وى پس از ذكر اجمالى نام شخص، به گونه‌اى، در دسترس نبودن اطّلاعات بيشتر را گوشزد كرده است؛ از جمله، وى در شرح حال عبد اللَّه بن ابى خالد چنين تصريح مى‌كند:

لا يعرف بأكثر من هذا؛

وى بيش از اين، شناخته نشد.[15] يا در شرح حال ابو حيّون مى‌گويد:

لايعرف بغير هذا.[16]

و يا در شرح حال عُمارة بن زيد، پس از ذكر نام و كنيه وى مى‌گويد:

لا يعرف من أمره غير هذا.[17]

چنان كه پيش‌تر گفتيم، عنوانى كه در ابتداى جزء دوم رجال النجاشى آمده، بيانگر اطّلاعاتى است كه نجاشى رحمه الله در شرح حال هر فرد آورده است. اين اطّلاعات، عبارت‌اند از:

يك. نام‌

[1]. رجال النجاشى، ص 292( ش 787)

[2]. رجال النجاشى، ص 292( ش 785)

[3]. رجال النجاشى، ص 319( ش 872)

[4]. رجال النجاشى، ص 426( ش 1144)

[5]. رجال النجاشى، ص 364( ش 982)

[6]. رجال النجاشى، ص 368( ش 1000)

[7]. رجال النجاشى، ص 364( ش 980)

[8]. رجال النجاشى، ص 353( ش 945)

[9]. رجال النجاشى، ص 420( ش 1123)

[10]. رجال النجاشى، ص 410( ش 1092)

[11]. رجال النجاشى، ص 429( ش 1151)

[12]. رجال النجاشى، ص 457( ش 1241)

[13]. رجال النجاشى، ص 460( ش 1259)

[14]. رجال النجاشى، ص 461( ش 1261)

[15]. رجال النجاشى، ص 229( ش 607)

[16]. رجال النجاشى، ص 458( ش 1250)

[17]. رجال النجاشى، ص 303( ش 827)