چهاردهم. «عدّه» اى كه از محمّد بن عمر بن سالم جَعابى‌[1] روايت كرده‌اند:

1. محمّد بن عثمان نصيبى معدّل.[2] 2. محمّد بن محمّد بن نعمان (شيخ مفيد).[3] پانزدهم. «عدّه» اى كه از محمّد بن وَهبان دُبَيلى‌[4] روايت كرده‌اند:

1. احمد بن عبد الواحد (ابن عبدون).[5] 2. حسين بن عبيد اللَّه غضايرى.[6] 3. محمّد بن على كاتب قنّايى.[7]

نكته‌

گفتنى است كه مراد از الفاظ يادشده، در دو مورد زير، شناخته نشده است:

يك. «عدّه» اى كه از على بن محمّد بن يوسف، معروف به خالويه‌[8] روايت كرده‌اند.

دو. «جماعت» ى كه از غالب بن عثمان مِنقَرى سمّال‌[9] روايت كرده‌اند.[10]

سفرهاى نجاشى‌

نجاشى رحمه الله- چنان‌كه از لا به‌لاى كتابش مشاهده مى‌شود- سفرهاى زيادى نداشته است. وى در ضمن شرح حال برخى از عناوين، گاه اشاره‌اى به مسافرت‌هاى خود دارد، كه همگى به اماكن زيارتى و مشاهد ائمّه اطهار عليهم السلام بوده است.

[1]. رجال النجاشى، ص 103( ش 257)

[2]. رجال النجاشى، ص 227( ش 599) و ...

[3]. رجال النجاشى، ص 395( ش 1055) و ...

[4]. رجال النجاشى، ص 184( ش 488)

[5]. رجال النجاشى، ص 146( ش 379)

[6]. رجال النجاشى، ص 96( ش 239)

[7]. رجال النجاشى، ص 72( ش 171) و ...

[8]. رجال النجاشى، ص 268( ش 699)

[9]. رجال النجاشى، ص 305( ش 835)

[10]. ر. ك: رجال السيّد بحر العلوم، ج 2، ص 100- 104