مراجعه به اختيار الرجال، بى‌نياز نمى‌سازد.[1] 5. التحرير الطاووسى (تأليف حسن بن زين الدين، مشهور به صاحب معالم).

صاحب معالم (م 1011 ق) اختيار الرجال را از كتاب حلّ الإشكال جدا نموده و آن را التحرير الطاووسى لكتاب الاختيار من كتاب أبى عمرو الكشّى، ناميده است. ويژگى‌هاى اين كتاب از جهت ترتيب و زوائد ابن طاووس، در شماره پيشين گذشت. اين كتاب تا كنون با دو تحقيق، چاپ شده است.

6. مجمع الرجال (تأليف عناية اللَّه قُهپايى).

مؤلّف اين كتاب، از شاگردان: مقدّس اردبيلى (م 993 ق)، ملّا عبد اللَّه تسترى (م 1021 ق) و شيخ بهايى (م 1030 ق) بوده است.

وى در اين كتاب، ترتيب الفبايى رايج در نام‌ها را مورد توجّه قرار داده و در ذيل هر نام، تمام آنچه را در اصول پنجگانه رجالى بوده، آورده است. در اين كتاب، حتّى خطبه‌هاى اصول پنجگانه، نقل شده و عين عبارات و الفاظ آنها آمده است.

پيش‌تر، از كتاب ديگر وى با نام ترتيب الكشّى نام برديم. اين احتمال وجود دارد كه قُهپايى، ابتدا ترتيب الكشّى را تأليف نموده و سپس آن را با ترتيب برخى ديگر از مصادر رجالى- كه آنها را نيز تهيّه كرده بوده- درآميخته و مجمع الرجال را نگاشته است. تأليف اين كتاب كه داراى هفت جزء است، در سال 1016 ق به پايان رسيده‌[2] و در سه جلد، نشر يافته است.

ب. حاشيه‌نگارى‌

1. الحواشى على الكشّى (تأليف عناية اللَّه قُهپايى).

پيش‌تر گفتيم كه قُهپايى، بر ترتيب الكشّى خويش، حاشيه‌هايى نوشته و براى آنها رمز «ع» برگزيده است.

[1]. سماء المقال، ج 1، ص 93. بنا بر اين، ابن طاووس، منتخبى از رجال الكشّى را ارائه كرده است. از همين رو، مير داماد، از آن به« اختيار السيّد جمال الدين أحمد بن طاووس من كتاب الكشّى» تعبير كرده است

[2]. الذريعة، ج 20، ص 29( ش 1798)