ساباطى، على بن حسن بن فضّال، عبد اللَّه بن بُكير (كه فطحى‌مذهب بوده‌اند)، عَنبَسَة بن مُصعَب، ابان بن عثمان (كه ناووسى بوده‌اند)، عثمان بن عيسى، ابراهيم بن شُعَيب، حسن بن محمّد بن سَماعه، زياد بن مروان قندى (كه واقفى‌مذهب بوده‌اند)، حسين بن على خواتيمى، عبّاس بن صدقه، ابو عبد اللَّه كندى معروف به شاه‌رئيس، و محمّد بن نُصَير نُمَيرى (كه از غاليان بوده‌اند) شرح حال شده‌اند.

شرح حال راويان اين گروه، بيشترِ حجم اختيار الرجال را به خود اختصاص داده است.

گروه دوم. راويان اهل سنّت‌

مراد از «راويان عامّه»، راويانى از عامّه اند كه براى شيعه روايت نقل كرده و يا به شيعه تمايل و محبّت داشته‌اند. از اين گروه، چند تن را مى‌توان نام برد، از جمله:

محمّد بن اسحاق، محمّد بن منكدر، عمرو بن خالد واسطى، عبد الملك بن جُرَيج، حسين بن عَلْوان كلبى، عَبّاد بن صُهَيب، حَفْص بن غياث، عبد اللَّه برقى، سُفيان بن عُيَينه و سفيان ثَورى.

گروه سوم. زنان‌

از جمله زنانى كه در عنوانى مستقل شرح حال شده‌اند، مى‌توان به: حبابه والبيّه، سعيده- كه امام صادق عليه السلام مولاى او بود- و امّ خالد، اشاره كرد.

همچنين از جمله زنانى كه در ضمن شرح حال راويان ديگر، شرح شده‌اند و يا اخبار راويان موجود در كتاب، به نوعى با آنان مرتبط است، مى‌توان امّ سلمه (همسر على بن عبيد اللَّه) و عايشه (همسر پيامبر خدا) را نام برد.

از تقسيم‌بندى مذكور، آشكار مى‌گردد كه كتاب اختيار الرجال، به راويان امامى اختصاص ندارد و وجود نام يك فرد در اين كتاب، دليل بر امامى بودن او نيست.

نكته ديگر، اين كه: برخى از افراد اين سه گروه، موثّق و ممدوح اند (همچون:

سلمان فارسى، زراره، عبيد اللَّه بن بُكَير، عَبّاد بن صُهَيب، حفص بن غياث، سعيده،