ه. مشايخ مورد اختلاف‌

در ميان علما، برخى از مشايخ كشّى، از جهت وثاقت و ضعف، مورد اختلاف قرار گرفته‌اند كه عبارت‌اند از:

1. احمد بن على بن كلثوم سرخسى.

وى از مشايخ مشترك عيّاشى و كشّى رحمه الله است كه در اسناد روايات شماره: 1015، 1018، 1084، 1085 و 1087 رجال الكشّى قرار گرفته است. كشّى رحمه الله وى را چنين توصيف مى‌كند:

و كان من القوم، و كان مأموناً على الحديث.[1]

مراد از «قوم» در عبارت فوق، ظاهراً غاليان اند، به اين قرينه كه در روايت شماره 1014، كشّى رحمه الله از عيّاشى چنين نقل كرده است:

و أمّا علىّ بن عبد اللَّه بن مروان، فإنّ القوم- يعنى الغلاة- يمتحن فى أوقات الصلاة.

نيز شيخ طوسى در كتاب رجالش، وى را اين گونه توصيف نموده است:

من أهل سرخس، متّهم بالغلوّ.[2]

علّامه حلّى، نام وى را در قسم دوم خلاصة الأقوال در زمره ضعيفان آورده و در شرح حال او، پس از ذكر همان توصيفى كه از شيخ طوسى گذشت، گفته است:

و الوجه عندى، ردّ روايته.[3]

ابن داوود نيز نام او را در قسم دوم كتابش كه به ذكر مجروحان و مجهولان اختصاص دارد، آورده و در شرح حال وى، همان عبارت شيخ طوسى را ذكر كرده است.[4] در مقابل، برخى از متأخّران و معاصران، احتمال داده‌اند كه مراد از «قوم» در

[1]. اختيار معرفة الرجال، ص 531( ش 1015)

[2]. رجال الطوسى، ص 323( ش 1268)

[3]. رجال الطوسى، ص 407( ش 5923)

[4]. رجال ابن داوود، ص 228( ش 33)