556، 576، 668، 777 و 1100 رجال الكشّى، قرار دارد و شيخ طوسى به وثاقت وى تصريح كرده است.[1] 6. محمّد بن حسن بن بُندار قمى.

كشّى رحمه الله از كتاب وى روايت نقل كرده و خود به اين نكته تصريح نموده است. او در اسناد روايات شماره: 206، 396، 957، 1066، 1109، 1123 و 1132 قرار دارد. شيخ طوسى وى را به ابن وليد تنظير كرده و در نتيجه وثاقتش را پذيرفته است.[2] 7. محمّد بن قولويه قمى.[3] كشّى رحمه الله در 54 مورد (از جمله در روايات شماره: 30، 111، 170 و 171) از وى روايت نقل كرده است.

8. محمّد بن مسعود عيّاشى سمرقندى.

كشّى رحمه الله از وى بسيار روايت نقل كرده است.[4] نجاشى و شيخ طوسى او را توثيق كرده‌اند.[5]

ب. مشايخ ضعيف‌

1. آدم بن محمّد قَلانِسى.

كشّى رحمه الله در روايات شماره: 43، 338، 924، 951، 953، 954 و 1017، از وى حديث نقل كرده و شيخ طوسى او را تضعيف نموده است.[6]

[1]. رجال الطوسى، ص 429( ش 6063)

[2]. رجال الطوسى، ص 437( ش 4251)

[3]. فرزند وى، ابو القاسم جعفر بن محمّد، در مقدّمه كامل الزيارات تصريح كرده كه وى فقط از ثقات نقل مى‌كند. نيز اكثار( بسيارىِ) روايت از پدرش در اين كتاب، شاهد بر وثاقت اوست. همچنين نجاشى در شرح حال ابو القاسم، وى را از جمله« خيار أصحاب سعد» معرّفى مى‌كند( ر. ك: رجال النجاشى، ص 123، ش 318)

[4]. براى نمونه، ر. ك: اختيار معرفة الرجال، روايات شماره: 5، 6، 9، 14 و 22

[5]. رجال النجاشى، ص 350( ش 944)؛ رجال الطوسى، ص 440( ش 6282)

[6]. رجال الطوسى، ص 407( ش 5924)