4. على بن احمد بن محمّد، ابو الحسين، ابن ابى جيد

5. احمد بن محمّد بن موسى، معروف به ابن الصلت اهوازى‌

6. سيّد على بن حسين موسوى، معروف به سيّد مرتضى‌

7. حسن بن قاسم محمّدى، شريف ابو محمّد

8. على بن شبل بن اسد، ابو القاسم‌

9. احمد بن ابراهيم قزوينى‌

10. حسين بن ابراهيم قزوينى‌

11. هلال حفّار

12. ابو طالب بن غرور

13. جعفر بن حسين بن حسكه قمى، ابو الحسين‌

14. محمّد بن سليمان حمدانى، ابو زكريّا

15. ابو حازم نيشابورى.

شيخ طوسى از چهار نفر اوّل، بيشترين نقل را در الفهرست دارد.

چنان كه ملاحظه مى‌شود، از سه نفر اوّل اين اساتيد، با كنيه «ابو عبد اللَّه» ياد شده است. از اين رو، در مواردى كه شيخ طوسى از ابو عبد اللَّه نقل مى‌كند، تشخيص دقيق فرد مورد نظرِ وى، گاه مشكل مى‌نمايد؛ هرچند با بررسى كلام شيخ طوسى روشن مى‌شود كه در مواردى كه وى تعبير «أبو عبد اللَّه» را بدون هيچ قيدى ذكر كرده، مرادش شيخ مفيد بوده و در ساير موارد، آن را به صورت مقيّد آورده است.[1] البتّه در موارد نادرى كه مرحوم شيخ بدون قيد از كنيه «ابو عبد اللَّه» استفاده نموده، اين كنيه را بر مورد شايع (غالب) حمل مى‌كنيم و مراد از آن را شيخ مفيد به شمار مى‌آوريم.

نكته‌اى كه قابل توجّه است، آن كه: اين اشتراك اسمى، هيچ گونه ضررى به اسناد

[1]. ر. ك: رجال السيّد بحر العلوم، ج 4، ص 95