سخنى با خواننده

در طول تاريخ حديث شيعه ، بزرگانى ، امانتدارى حديث را بر عهده داشته اند . در دوره اى ، راويان و اصحاب معصومان ، احاديث را شنيدند و به امانت براى ديگران نقل كردند . در دوره اى ديگر ، محدّثان بزرگوارى احاديث را در كتب خود ، جمع و تبويب كردند و در دوره اى نيز شارحان ، به شرح و بسط معانى احاديث پرداختند . در چند قرن اخير ، با توجه به فاصله زمانى بسيارى كه بين ما و راويان و محدّثان گذشته حائل شده ، ضرورت بازيابى و احياى ميراث حديثى گذشته ، پيش از پيش احساس مى شود . علاّمه مجلسى در اولين گام از اين دست ، به پى جويى كتب حديث ، اقدام كرد و متون يافت شده را تكثير كرد و نشر داد . پس از او نيز اين كار ، پى گرفته شد . در دوره معاصر ، محقّقان بزرگوارى كوشش خود را بر اين امر ، استوار كردند . آنها خود را ميراث دار گذشتگان محدّث شيعه دانستند و كوشيدند اين ميراث را گرد آورند و به نيكى به پسينيان خود برسانند . آنها عمر خود را در خدمت به اين ميراث بزرگ معنوى صرف كردند و بدين گونه توان علمى خود را فداى خدمتى كم نام و نشان كردند ؛ از تأليف هاى مستقل و نام آورى دست شستند و به احياى تأليفات ديگران پرداختند . سيد جلال الدين محدّث اُرمَوى از اين گونه مردان پژوهشگر و فداكارى بود كه ميراث بزرگ معنوى و مادّى گذشتگان را گردآورد و در حدّ توان ، آنها را احيا كرد . كتاب خانه آن بزرگ مرد پُر از نسخه هاى نفيس خطّى از كتاب هاى معروف دينى بود . در عصرى كه بيگانگان چشم به غارت اين سرمايه هاى دينى و ملّى ما دوخته بودند و تمام اهتمام خويش را در خريدارى و گردآورى آنها و انتقال اين سرمايه ها به كتاب خانه هاى خارج به كار مى بستند ، محدّث اُرمَوى ، نهايت توان خود را در حفظ اصلى ترين نسخه ها به كار گرفت . محدّث اُرمَوى با تخصّصى كه در شناخت منابع و ارزش گذارى نسخه هاى خطّى داشت ، با دقت ، كتاب هايى با خط مؤلفان و يا نسخه هاى قديمى و منحصر به فرد و يا نسخه هايى همراه با اجازات را انتخاب مى كرد و با بضاعت اندك خويش آنها را خريدارى مى نمود . محدّث ، در كنار اين گنجينه عظيم از منابع نفيس ، 45 اثر نيز از خود به يادگار گذاشت كه غالب