216. الزهد، ابن حنبل به نقل از سفيان: لقمان به پسرش گفت: «پسرم! هرگز بر سكوتم پشيمان نمىگردم. اگر سخن از نقره باشد، هر آينه، سكوت از طلاست».
217. حلية الأولياء به نقل از ابراهيم بن ادهم: لقمان به پسرش گفت: «پسرم! گاهى مرد چنان سخن مىگويد كه مىگويند احمق است؛ ولى در واقع، احمق نيست. و گاهى مرد چنان سكوت اختيار مىكند كه مىگويند بردبار است؛ ولى در واقع، بردبار نيست».
218. مجمع البيان: لقمان گفت: «سكوت از حكمت است؛ ولى رعايت كننده آن اندك است».
219. الزهد، هنّاد به نقل از قيس: لقمان به پسرش گفت: «پسرم! از آنچه از دهانت خارج مىشود، جلوگيرى كن؛ زيرا تو مادامىكه ساكتى، سالمى. همانا سخنى سزاوار توست كه سودت دهد».
220. أعلام الدين: رُوِيَ عَن لُقمانَ عليه السلام أنَّهُ قالَ: