1/ 3 گواهى دادنِ دارنده علم كتاب‌

قرآن‌

«و كسانى كه كافر شدند، مى‌گويند: «تو فرستاده نيستى». بگو: «كافى است كه خدا و آن كس كه نزد او علم كتاب است، ميان من و شما گواه باشند»».

«آيا كسى كه از جانب پروردگارش، بر حجّتى روشن است و شاهدى از [خويشانِ‌] او، پيرو آن است و پيش از وى [نيز] كتاب موسى راهبر و مايؤ رحمت بوده است [، دروغ مى‌بافد]؟! آنان [كه در جستجوى حقيقت‌اند] به آن مى‌گروند، و هر كس از گروه‌هاى [مخالف‌] به آن كفر ورزد، آتشْ وعده‌گاه اوست. پس در آن ترديد مكن كه آن حق است [و] از جانب پروردگارت [آمده است‌]؛ ولى بيشتر مردم باور نمى‌كنند».

حديث‌

14. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: «آيا كسى از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است» من هستم. «و شاهدى از [خويشان‌] او، پيرو آن است» على است.

15. امام على عليه السلام‌ درباره آيه «آيا كسى كه از جانب پروردگارش، بر حجّتى روشن است و شاهدى از [خويشانِ‌] او، پيرو اوست»: پيامبر خدا همان كسى است كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است، و من همان شاهد او هستم و از [خويشانِ‌] او.

16. امام رضا عليه السلام‌ به نقل از پدرانش عليهم السلام: امير مؤمنان در روز جمعه‌اى كه بر منبر خطبه مى‌خواند، فرمود: «سوگند به آن كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، هيچ مرد قريشى نبود كه به سنّ بلوغ رسيده باشد، مگر اين كه آيه‌اى از كتاب خداوند عز و جل درباره او نازل شد و من آن مرد و آن آيه را مى‌شناسم».

مردى برخاست و عرض كرد: اى امير مؤمنان! آيه‌اى كه درباره تو نازل شده، كدام است؟

امير مؤمنان فرمود: «حال كه پرسيدى، گوش كن و لازم نيست كه در اين باره، از شخص ديگرى هم بپرسى. آيا سوره هود را خوانده‌اى؟».

عرض كرد: آرى، اى امير مؤمنان!

فرمود: «پس شنيده‌اى كه خداوند عز و جل مى‌فرمايد: «آيا كسى از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از [خويشان‌] او پيرو آن است»؟».

عرض كرد: آرى.

فرمود: «آن كسى كه از جانب پروردگارش بيّنه‌اى دارد، محمّد صلى الله عليه و آله پيامبر خداست و آن شاهد خودى‌اى كه به دنبال او مى‌رود، على بن ابى طالب است. من آن شاهدم و من از او هستم».