2. غرائب الأخبار و نوادر الآثار، از سيّد نعمة اللَّه بن عبد اللَّه جزايرى. اين كتاب، شامل احاديثى است كه به نظر مؤلّف، غريب بوده است و براى هر يك از معصومان عليهم السلام، بابى گشوده است.[1]

3. معادن الحكمة فى مكاتيب الأئمة، از محمّد بن محمّد محسن علم الهدى كاشانى (م 1115 ق). مجموعه‌اى از نامه‌هاى ائمه عليهم السلام است كه به مناسبت‌هاى مختلف، نوشته شده است. اين كتاب به سال 1388 ق، در يزد، توسّط انتشارات وزيرى، و نيز در سال 1409 ق، با تعليقات على احمدى ميانجى به همّت انتشارات جامعه مدرّسين حوزه علميه قم، چاپ شده است.[2]

4. مقرّب الجنة و مبعّد النار، از حسين بن اسماعيل بافقى (اوليا) (ق 12 ق). اين كتاب، در دو مجلّد و شامل احاديث فقهى اهل بيت عليهم السلام، از طهارت تا ديات و نيز اصول دين، فضايل اهل بيت عليهم السلام و ... است.[3]

5. محيى القلوب‌، از محمّد رفيع بن محمّد شفيع قزوينى (ق 12 ق). اين اثر، در اصول و فروع دين است و از كتب معتبر حديث و آثار برجسته فقها، برگزيده شده است. مؤلّف، احاديث را از الكافى و كتاب من لايحضره الفقيه گرفته و به صورت تحت اللفظى ترجمه كرده است.[4]

6. جواهر الأحاديث‌، از محمّد نصير بن محمّد معصوم بارفروشى (ق 12 ق).[5]

[1]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 10، ص 188( ش 3808).

[2]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 4، ص 26( ش 1225)؛ معجم المطبوعات العربية فى ايران، ص 314.

[3]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 14، ص 529( ش 7296).

[4]. همان، ص 304( ش 5542).

[5]. وى از عالمان اخبارى و از مخالفان علوم عقلى است و در برخى آثار خود، كتب فلاسفه را از كتاب‌هاى‌ضالّه دانسته است. وى در بابل( بارفروش) اقامت داشت و به ملّا نصير، معروف بود( تراجم الرجال، ج 3، ص 410؛ فهرست نسخ خطّى كتاب خانه آستان قدس رضوى، ج 14، ص 596). وى آثار ديگرى نيز در حديث دارد.