مؤلّف، در مقدّمه مى‌گويد:

سمّيته بالشفاء فى أخبار آل المصطفى جامع جميع أحاديث الوافى و البحار و الوسائل.

سپس، اشكالات سه جامع حديثى بحار الأنوار، الوافى و وسائل الشيعة را ذكر نموده و از سه كتاب ياد شده، بدين گونه انتقاد مى‌كند:

الوافى از اخبار غريب مورد نياز فقيه، خالى است و ترتيب كتب فقهى را ندارد.

وسائل الشيعة، جامع همه اخبار غريب نيست، ابوابش پراكنده يا مكرّر است و احاديث مربوط به هر باب را نياورده، بلكه به تقدّم و تأخّر، ارجاع داده است.

بحار الأنوار، گرچه داراى بيشترين روايات غريب است، از روايات كتب اربعه خالى است و در تحقيق مسائل فقهى و نقل اقوال، چنان سخن را طولانى مى‌كند كه جنبه فقهى كتاب، بر جنبه خبرى آن، غالب شده و موجب ملال و رنجورى است.

وى، سپس كتاب خود را به خالى بودن از همه آن اشكالات و داراى حُسن ترتيب بودن و ... وصف نموده است.

مؤلّف، در ابتداى هر حديث، صحيح، حَسن، ضعيف و مرسل بودن آن را ذكر مى‌كند. سپس بعد از ذكر هر راوى كه در سند قرار دارد، مى‌گويد كه او ثقه، مجهول يا ضعيف است و هر يك از اين اظهار نظرها را با رنگ سرخ، نشان داده است.

مؤلّف، نگارش هفت مجلّد بزرگ از اين كتاب را به پايان رسانده است. شيخ عبد النبى قزوينى، اين كتاب را «الشافى الجامع بين البحار و الوافى» دانسته كه گويا با اين تعبير، درصدد وصف كتاب بوده، و گرنه، نام كتاب همان است كه ذكر شد.[1]

11. جامع المعارف و الأحكام‌، از سيّد عبد اللَّه بن محمّد رضا شبّر (م 1242 ق). اين‌

[1]. الذريعة، ج 13، ص 7 و ج 14، ص 199؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، ج 14، ص 314( ش 7786).