نكته بسيار مهمّى كه بايد به آن اشاره كرد، اين است كه وهّابيان، دچار اين توهّم‌اند كه شيعيان، معصوم عليه السلام را شخصى مستقل و توانا در رفع نيازها، بدون احتياج به استمداد از خداوند مى‌دانند، چنان كه او هم معبودى مستحقّ خضوع است. اين اعتقاد، به طور قطعى، كفر و شرك است و به گفته آية اللَّه مشكينى، «بى‌ترديد، احدى از تشيّع (يعنى اماميه) كه لباس اين بهتان را بر قامت آنان دوخته‌اند، چنين عقيده‌اى ندارد و همه آنها اين نوع اعتقاد را كفر و شرك مى‌شمارند».[1]

3. زيارت قبر امامان عليهم السلام‌

وهّابيان مى‌گويند: زيارت قبر امامان و سفر طولانى از راه دور براى زيارت قبر پيامبر صلى الله عليه و آله جايز نيست و اين كار، شرك و عبادتِ غير خداست.[2]

پاسخ: زيارت قبر مؤمنان، جايز، بلكه از نظر شرعى مستحبّ است، چه رسد به زيارت قبر پيامبر صلى الله عليه و آله. دليل اين جواز:

1. تواتر احاديث صحيح و صريح در استحباب آن است. پيامبر خدا فرمود:

زوروا القبور فإنها تذكّركم الآخرة.[3]

قبرها را زيارت كنيد كه شما را به ياد آخرت مى‌اندازد.

2. عمل عموم مسلمانان از زمان پيامبر صلى الله عليه و آله تاكنون، دليل ديگر است. علاوه بر اين، سيره پيامبر صلى الله عليه و آله در زيارت شهيدان احد و حضور ايشان براى زيارت بقيع نيز دليل محكمى بر صحّت نظر شيعه است.

3. استدلال ابن تيميه به حديث ابن عبّاس در حرمت زيارت قبور، اولًا خبر

[1]. رك: المصباح المنير، ص 28. براى اطلاع بيشتر از واهى بودن ادّعاهاى وهابيان، مراجعه به كتاب كشف اسرار امام خمينى رحمه الله نيز بسيار سودمند است، چون بخش عمده‌اى از ادّعاهاى سيد احمد كسروى در كتابِ بخوانند و داورى كنند، كه امام به ردّ آن پرداخته است، برگرفته از افكار وهّابيان است.

[2]. منهاج السنّة، ص 131.

[3]. سنن ابن ماجة، ج 1، ص 500، ح 1569.