است. وى چنان كه خود مى‌گويد، در اين كتاب به معرّفى صاحبان «كتاب» و «اصل» و مشايخ مشهور اجازات، بسنده كرده است. شيخ آقا بزرگ، از يك نسخه اين كتاب با تاريخ 1204 ق، خبر داده است.[1]

60. رجال الشيخ داوود بن حسن بحرانى‌ (معاصر صاحب حدائق و استادش عبد اللَّه بن صالح سماهيجى- م 1135 ق- و داماد مير مصطفى تفرشى). از آن به ترتيب رجال الكشى و ترتيب رجال النجاشى نيز ياد شده است.[2]

61. مشيخة التلعكبرى‌، از سيّد كمال الدين بن حيدر حسينى موسوى (ق 12 ق).[3]

مؤلّف، اين كتاب را از رجال الكبير استرآبادى استخراج نموده و در جمادى اوّل سال 1099 ق، از نگارش آن، فراغت يافته است. از آن به رجال السيّد كمال الدين نيز ياد شده است و در واقع، مشيخه شيخ ابو محمّد هارون بن موسى تلعكبرى است.[4]

62. الحاشية على منهج المقال (التعليقة البهبهانية)، از محمّد باقر بن محمّد اكمل (وحيد بهبهانى) (م 1206 ق). تعليقاتى است بر كتاب منهج المقال (رجال الكبير) استرآبادى كه با عناوين «قوله- قوله» ترتيب يافته و در آغاز، پنج فايده رجالى مهم دارد. اين كتاب، به سال 1306 ق، در تهران، در 517 صفحه رحلى، چاپ سنگى شده است.[5]

.[6]

[1]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 17، ص 170( ش 6596)؛ الذريعة، ج 20، ص 211( ش 2627).

[2]. الذريعة، ج 10، ص 115 و ج 4، ص 70( ش 288) و ج 2، ص 187.

[3]. وى، از فقهاى محقّق شمرده مى‌شود، پدرش از جبل عامل به اصفهان مهاجرت كرد و او در آن جا به دنيا آمد( أعيان الشيعة، ج 9، ص 33).

[4]. الذريعة، ج 21، ص 71- 72 و ج 10، ص 142( ش 265).

[5]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 2، ص 34( ش 431) و ج 14، ص 248( ش 5467) و ج 18، ص 250( ش 7096)؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، ج 22، ص 44؛ معجم المطبوعات العربية فى ايران، ص 287 و 291.

[6]. فوائد الوحيد البهبهانى، از وحيد بهبهانى. اين كتاب با تحقيق حسن خاقانى توسّط مكتب الاعلام الاسلامى در قم، به سال 1404 ق، به همراه رجال الخاقانى- كه شرحى بر اين كتاب و از على بن حسن خاقانى نجفى( م 1334 ق) است- چاپ شده است. اين اثر، در واقع، مقدّمه وحيد بر حاشيه وى بر منهج المقال است. و پنج فايده رجالى را در بر دارد.