15. القول الشارح و الحجّة فيما ورد عمّن هو على العباد حجة، از حسين بن محمّد عصفورى بحرانى (م 1216 ق). كتاب، در بيان اعتقادات صحيحى است كه از قرآن كريم و اخبار اهل بيت عليهم السلام بر مى‌آيد، نه آن طور كه از كتاب‌هاى فلسفه استفاده شده است.[1]

16. سنة الهداية لهداية السنة، از محمّد على بن محمّد باقر بهبهانى كرمانشاهى (م 1216 ق). كتاب، شامل بحث هايى است مبتنى بر احاديث اهل سنّت در امامت و خلافت بلافصل امير مؤمنان و بطلان خلافت ديگران.[2]

17. دوحة الأخبار، از محمّد شريف بن رضا شيروانى (م بعد از 1226 ق). كتاب، شامل، احاديث مربوط به آداب و سنن اسلامى و اخلاق است در 56 فصل، با حذف اسانيد و روايات.[3]

18. كنز السعادات فى الآداب و العادات‌، از اسماعيل بن محمّد ملك عَقدايى (م 1230 ق).[4]

19. كنز الفوائد، از محمّد كاظم بن محمّد شفيع هزار جريبى (م ح 1238 ق). اين كتاب، در بيان مسائل اخلاقى است، با استفاده از آيات و روايات.[5]

20. جواهر الأخبار و معتقد الأخيار، از محمّد كاظم بن محمّد شفيع هزار جريبى. اين اثر، در باب امامت و شامل ذكر اوصاف امام، شرايط و برخى معجزات ائمه عليهم السلام است،

[1]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 15، ص 176( ش 984).

[2]. همان، ج 5، ص 304( ش 1938).

[3]. همان، ج 26، ص 111( ش 10150) و ج 27، ص 135( ش 10685)؛ فهرست مشاهير ايران، ج 2، ص 112.

[4]. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 144.

[5]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، ج 36، ص 279( ش 1395)؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 8، ص 124( ش 2930)؛ الذريعة، ج 18، ص 161.