على بن عبد الحسين موسوى (نويسنده كتاب رفع الملامة عن على فى ترك الإمامة)، روايت مى‌كند.

كفعمى، داراى آثار فراوان در زمينه‌هاى مختلف ادبى و حديثى است. آثار حديثى او عبارت‌اند از:

الف. آثار چاپى:

1. البلد الأمين والدّرع الحصين، 2. جُنّة الأمان الواقية وجنّة الإيمان الباقية، 3. الجنّة الواقية والجنّة الباقيه، 4. المقام الأسنى فى تفسير الأسماء الحسنى، 5. محاسبة النفس اللوّامة، 6.

مجموع الغرائب وموضوع الرغائب.

ب. آثار خطّى:

1. مشكاة الأنوار، 2. ملحقات الدّروع الواقية، 3. المنتقى فى العوذ والرقى.

حوزه ايران‌

1. ديلمى‌[1]

ابو محمّد حسن بن على بن ابى الحسن ديلمى، عالم و محدّث قرن هشتم هجرى است. نام ديلمى در مصادر، حسن و نام پدرش در برخى منابع ابوالحسن‌[2] و در برخى ديگر، محمّد[3] آمده است. او خود در چند جاى از كتاب أعلام الدين به نام خود، تصريح كرده است. از جمله در مقدّمه مى‌گويد:

يقول العبد الفقير الى رحمة ربّه و رضوانه الحسن بن أبى الحسن‌

[1]. رياض العلماء، ج 1، ص 338؛ روضات الجنّات، ج 2، ص 291؛ الحقائق الراهنة، ص 38؛ الكنى‌ والألقاب، ج 2، ص 212؛ هدية العارفين، ج 5، ص 287. گفتنى است محلّ تولد و سكونت ديلمى دانسته نيست. به سبب وجود پسوند ديلمى در نام او، احتمال ايرانى بودن وى مى‌رود.

[2]. رياض العلماء، ج 1، ص 338.

[3]. بحار الأنوار، ج 1، ص 16؛ أمل الآمل، ج 2، ص 77.