شيعه استفاده كرده و احاديث را به ترتيب كتابهاى فقهى از طهارت تا ديات، تنظيم نموده است.
وى، انگيزه خود از اين تأليف را چنين بيان مىكند:
اگر كسى كتب حديثى را مطالعه كرده و از احاديث آن مطّلع بوده باشد، در مىيابد كه مؤلّفان آنها اين اشكالات را داشتهاند: 1. گستردگى و دامنهدار بودن آنها، 2. عدم دسترس آسان به احاديث مورد نظر، 3.
پراكندگى اخبار. 4. كثرتگرايى، 5. نياوردن بسيارى از احاديث درباره مسايل شرعى و ....
لذا در صدد برآمدم تا در تهذيب علم و تحصيل عمل بكوشم و كتابى را بنويسم كه در جمع بين اخبار و تأويلهاى آن، وجه نزديك را در نظر بگيرم و تفسيرهاى ناشى از افكار صحيح را با رعايت اختصار و مفيد بودن آنها برگزينم و از اطاله كلام و زيادهنويسى دورى جويم.[1]