هيجان و هيجان‌خواهى‌

ليلا علوى مقدّم‌

جوان‌ها، تقريباً در تمامى خانواده‌ها، فرهنگ‌ها، شهرها و كشورها، صفات نسبتاً مشابهى دارند، از جمله اين كه تمايل زيادى براى مشاركت در كارهاى روزمرّه خانه (مثل گرفتن نان از نانوايى سرِ كوچه) از خود، نشان نمى‌دهند و در عين حال، براى تماشاى مستقيم و بى‌واسطه بازى تيم فوتبال مورد علاقه‌شان، حاضرند صدها كيلومتر را در سرما و گرما سفر كنند، با آن كه مى‌دانند آن بازى، مستقيماً از تلويزيون هم پخش مى‌شود و مى‌دانند كه احتمال شكست تيمشان هم وجود دارد.

چرا اين طور است؟ چه چيزى به جوان‌ها اين انگيزه را مى‌دهد كه راه‌هاى طولانى را بر خود، هموار كنند؟

تجربيات و مشاهدات ما نشان مى‌دهند كه جوان‌ها، به دليل آن كه در اوج توانايى‌هاى جسمى و در دوره شكوفايى استعدادهاى عاطفى خود به سر مى‌بَرند، هيجان‌خواه‌تر از ديگر گروه‌هاى سنّى جامعه‌اند و انرژى بيشترى را در راه رسيدن به يك تجربه هيجانىِ جديد، صرف مى‌كنند.

هيجان چيست؟

هيجان (Emotion)، مجموعه‌اى از واكنش‌هاى جسمى- روانى است كه‌