پاس داشتن ارزشهاى اخلاقى، پارسايى مىخواهد و عفّتپيشگى مىطلبد. وقتى بنيادهاى عفاف فروريخت، ارزشهاى اخلاقى نيز زندگى را بدرود مىگويند و سر بر آستانه تباهى مىسايند. نگاههاى آلوده، گام به گام، ارزشهاى اخلاقى را به كام خود مىكشند. امام على عليه السلام مىفرمايد:
كسى كه نگاههايش عفيف باشد، اوصاف و اخلاقش نيكو مىگردد.[2] عفافپيشگى، حتّى عامل رشد اخلاقى و اوجيابى در سير و سلوك هم مىشود. در حديثى آمده است:
چشم از نامحرمان فرو بنديد، شگفتىها را خواهيد ديد.[3] امام على عليه السلام فرمود:
شخص عفيف، نزديك است كه فرشتهاى از فرشتگان گردد.[4]
د. سلامت نسل
نسل سالم، در خانوادههاى عفيف و كانونهاى شايسته پديد مىآيد. نسل سالم، نسلى است كه:
[4]. مزد جهادگرِ كشته شده در راه خدا بيشتر نيست از مرد پارسا؛ كه معصيت كردن، تواند، ليكن پارسا بماند و چنان است كه گويى پارسا، فرشتهاى است از فرشتهها( نهج البلاغة، حكمت 474)
نام کتاب : جوان، هيجان و خويشتندارى نویسنده : گروهى از نويسندگان جلد : 1 صفحه : 172