104. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هرگاه يكى از شما از زنى خواستگارى كرد، اگر مى‌تواند به آنچه او را به ازدواج با آن زن مى‌خوانَد، نگاه كند، اين كار را بكند.

105. سنن ابن ماجه‌ به نقل از انَس: مُغيرة بن شُعبه، مى‌خواست با زنى ازدواج كند. پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود: «برو و او را ببين؛ زيرا اين كار، باعث محبّت [و سازش بيشترى‌] ميان شما مى‌شود».

[مغيره‌] چنين كرد. با آن زن ازدواج نمود و از سازگارى او ياد كرد.

106. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هرگاه يكى از شما، خواهان همسرگزينى است، همچنان كه از چهره او پرس و جو مى‌كند، از موى او نيز بپرسد؛ زيرا مو، يكى از دو زيبايى است.

نكته‌

امام خمينى در تحرير الوسيلة درباره شرايط نگاه كردن به نامحرم، آورده است:

كسى كه قصد ازدواج با زنى را دارد، جايز است با اين شرايط، به او نگاه كند:

1. نگاه به قصد لذت بردن نباشد؛ هرچند بداند كه قهرا لذت، با آن نگاه، حاصل مى‌شود.

2. احتمال بدهد كه با نگاه كردن، اطلاعات بيشترى به دست مى‌آورد.

3. زنى باشد كه مى‌توان با او ازدواج كرد، نه مانند زن شوهردار و يا زن‌هاى در عِدّه.

4. احتمال بدهد كه توافق براى ازدواج به دست مى‌آيد، نه اين كه بداند زن حتما خواستگارى را رد مى‌كند.

احتياط، اكتفا كردن در نگاه به صورت، دست‌ها، موها و زيبايى آشكار است، هر چند اقوى، جواز عبور از ظواهر به مچ‌ها و بقيه بدن بجز عورت است. همچنين، احتياط، اين است كه نگاه كردن به بدن، از روى لباس نازك باشد، همان گونه كه احتياط اگر نگوييم اقوى، اكتفا كردن در نگاه به همان زن مشخصى است كه قصد ازدواج با او را دارد، و اين حكم (جواز نگاه)، شامل قصد مطلقِ ازدواج نمى‌شود، هر چند شخص با اين نگاه [به زنان متعدّد]، در صدد انتخاب همسر [از ميان آنها] باشد. ضمنا [در نگاه به همان زن مشخّص،] اگر با نگاه اوّل، اطلاعات لازم به دست نيامد، نگاه مجدد، جايز است.