در برخى از روايات نيز آمده است:

أوَّلُ ما يوضَعُ في ميزانِ العَبدِ نَفَقَتُهُ عَلى أهلِهِ.[1]

نخستين چيزى كه در ترازوى [اعمال‌] بنده گذاشته مى‌شود، نفقه او بر خانواده‌اش است.

گشاده‌دستى در حد توان،[2] نسبت به تأمين نيازهاى خانواده نيز توصيه شده است:

أرضاكُم عِندَ اللّهِ أسبَغُكُم عَلى عِيالِهِ.[3]

خشنودترين شما نزد خداوند، كسى است كه خانواده خود را بيشتر در رفاه، قرار بدهد.

البته افراط در گشاده‌دستى، نكوهيده است. بنا بر اين، گشاده‌دستى براى خانواده نبايد از مرز اعتدال، خارج گردد.

4. تأمين نيازهاى روانى‌

تأمين نيازهاى روحى و روانى خانواده نيز در كنار تأمين نيازهاى دينى، علمى، فرهنگى و اقتصادى آنها، در جهت تحكيم اين نهاد، از اهميت ويژه‌اى برخوردار است. به اين سخن آموزنده و سازنده بنگريد:

مَن أدخَلَ عَلى أهلِ بَيتِهِ سُرورا، خَلَقَ اللّهُ مِن ذلِكَ السُّرورِ خَلقا يَستَغفِرُ لَهُ إلى يَومِ القِيامَةِ.[4]

[1] ر. ك: ص 288 ح 456.

[2]. ر. ك: ص 299( گشاده‌دستى براى خانواده).

[3] ر. ك: ص 298 ح 478.

[4] ر. ك: ص 226 ح 333.