153. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اگر شرابخوار به خواستگارى آمد، او را زن ندهيد.

154. امام صادق عليه السلام: هر كس دخترش را به شرابخوار بدهد، گويا او را به زنا كِشانده است.

155. امام صادق عليه السلام: هر كس دخترش را به شرابخوار بدهد، پيوند خويشاوندى او را بريده است.

د پرهيز از تعيين مَهريه سنگين‌

156. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: در مهريه‌هاى زنان، زياده‌روى نكنيد؛ چرا كه زنان، در واقع، باران خداوند سبحان‌اند.[1]

157. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌ در خبر حولاء: اى حولاء! سوگند به آن كه مرا به راستى، پيامبر و رسول فرستاد، هيچ زنى نيست كه مهريه‌اش را بر شوهرش سنگين سازد مگر آن كه خداوند، زنجيرهايى گران از آتش دوزخ بر او بنهد.

158. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: بار خدايا! حكومت غَسّان را از ميان بردار و مهريه‌هاى [زنان‌] كِنده‌[2] را پايين بياور!

159. مسند ابن حنبل‌ به نقل از محمّد بن ابراهيم تيمى: از ابو حَدرَد اسلَمى، روايت شده كه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد تا در باره مهريه زنى از آن حضرت نظر بخواهد[3]. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «چه قدر او را مَهر كرده‌اى؟». گفت: دويست درهم.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «اگر از بَطحان هم بر مى‌داشتيد، اضافه نمى‌آورديد».[4]

[1] در اين حديث، تشبيه بليغ است؛ زيرا زنان را به« باران»، تشبيه كرده است كه خداوند بر هر كدام از بندگانش كه بخواهد، آن را مى‌باراند، بدون آن كه تلاش و رنج و زحمتى از جانب آنان صورت گيرد. پس هر كه خوش‌بهره باشد، زن سازگار و فرمانبردار و علاقه‌مند به او و حافظ آبرو و مالش و زنى كه فرزندانى رشيد به دنيا بياورد و وجودش سودمند باشد، نصيب او مى‌گردد و اگر نباشد، بر عكس است. به عبارت ديگر، پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌خواهد به مردم اعلام فرمايد كه سازگار بودن زن، و عشق و محبّت او به شوهر، از زندگى مشترك و خانواده، و به دلخواه شوهران بودنِ آنان به دين نيست كه مهريه‌شان را سنگين قرار دهند؛ بلكه زن همانند بهره و قسمت و روزى است. چه‌بسا زنانى كه مهريه‌شان اندك است، امّا سازگارند و نسبت به شوهرشان با مهر و محبت‌اند، و بر عكس، زنانى هستند كه عشق و محبّت آنان اندك است، هر چند مهريه‌شان سنگين و بالاست. پس، پيامبر صلى الله عليه و آله زنان را به باران خدا تشبيه كرده كه به يكى مى‌رسد و يكى محروم مى‌مانَد، و در سرزمينى مى‌بارد و در سرزمينى نمى‌بارد.( المجازات النبويّة: ص 177).

[2] مهريه‌هاى كِنده در سنگين بودن، ضرب‌المثل بوده است. حداقل مهريه دختران اين قبيله، صد شتر بود و گاه به هزار شتر نيز مى‌رسيده است.

[3] بجز مسند ابن حنبل، در بقيه منابع به جاى« يستفتيه ...»،« يستعينه» آمده كه با توجّه به متن كامل حديث، گويا همين صحيح باشد. پس معناى جمله چنين مى‌شود:« نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد تا براى پرداخت مهريه زنى، از ايشان كمك بگيرد».

[4] بَطحان: يكى از سه رودخانه مدينه است. دو رودخانه ديگر، عبارت‌اند از: عقيق و قنات.