197.امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: براى صاحب خِرد ، زشت است كه حيوان باشد ، در حالى كه مى تواند انسان باشد ، و مى تواند فرشته باشد ، و [برايش زشت است كه] به دارايىِ عاريتى و زندگى باز ستاندنى رضايت دهد ، در حالى كه مى تواند دارايى جاويدان و زندگى ابدى به دست آورد .

198.امام زين العابدين عليه السلام ـ از دعاى ايشان در ستايش خداوند عز و جل ـ: . . . ستايش ، خدايى را كه اگر شناخت ستايش خود را در برابر احسان هاى پياپى و نعمت هاى فراوانى را كه به بندگانش ارزانى داشته است ، از آنان باز مى داشت ، از نعمت هايش بهره مى گرفتند و ستايشش نمى كردند ، و از روزى او ، بى دريغ برخوردار مى شدند ؛ ليكن سپاسش نمى گفتند ، و اگر چنين بودند ، آن گاه از مرزهاى انسانيت به مرز حيوانيت ، سقوط مى كردند و چنان مى شدند كه خداوند در كتاب استوار خود فرموده است : «آنان ، همانند چارپايان اند ؛ بلكه گم راه تر از آنان اند» .

ر . ك : ص 175 (ويژگى هاى نكوهيده انسان / نادانى) .

8 / 2

پيروى از هوس

قرآن

«و بر آنان بخوان خبر آن كس را كه آيات خود را به او داده بوديم و از آن عارى گشت ، آن گاه شيطان ، او را دنبال كرد و از گم راهان شد . و اگر مى خواستيم ، مسلّما قدر او را به وسيله آن [آيات ]بالا مى برديم ؛ امّا او به زمين (دنيا) گراييد و از هوس خويش ، پيروى كرد . از اين رو ، داستانش چون داستان سگ است كه اگر بر آن حمله ور شوى ، زبان از كام بر مى آوَرَد و اگر رهايش كنى ، [باز هم] زبان از كام بر مى آوَرَد . اين ، مَثَل آن گروهى است كه آيات ما را تكذيب كردند . پس اين داستان ها را حكايت كن ، شايد كه آنان بينديشند» .