5. زين الدين بن محمّد بن حسن‌

6. حسين بن حسن بن ظهير الدين عاملى‌

چنانچه خود نوشته است، اين استاد اول كسى است كه به شيخ اجازه داده است.

اين اجازه در 1051 ق و در هجده سالگى شيخ حر صادر شده است‌[1].

7. سيد على بن على عاملى‌

گفتنى است كه شيخ حر به اجازه مدبجه از علامه مجلسى نقل مى‌كند و همچنين او از آقا حسين خونسارى (د 1099 ق) وزين الدين على بن محمّد بن حسن عاملى (د 1103 ق) اجازه روايت دارد.

شاگردان‌

صاحب وسائل سال‌ها در مشهد رضوى عليه السلام منصب تدريس را عهده‌دار بود و جمع زيادى از طالبين علوم گرد شمع وجودش بهره‌ها بردند.

او مانند بسيارى از دانشمندان دوره خودش و بيشتر علماى اخبارى، متن كتاب‌هاى حديثى را محور درس قرار مى‌داده است.

انهاء و بلاغ او به صورت مكرر براى شاگردانى كه نزدش درس مى‌گرفتند، در نسخه‌هاى خطى كتاب‌هاى حديثى ديده مى‌شود[2].

برخى از شاگردان ايشان عبارت‌اند از:

1. سيد محمّد بن محمّد باقر حسينى مختارى نائينى (د 1140 ق)

2. محمّد صالح بن محمّد باقر روغنى قزوينى (قرن 12 ق)

3. سيد نورالدين بن نعمةاللَّه جزائرى (مجاز در 1158 ق)

[1]. وسائل الشيعة، ج 20، ص 49.

[2]. مانند نسخه من لايحضره الفقيه، شماره 2166، موجود در كتابخانه آستان قدس رضوى كه نزد شيخ قرائت شده است و يا نسخه تهذيب الأحكام به شماره 10110، موجود در همان كتابخانه، كه داراى بلاغ شيخ حر هستند. ن. ك: فهرست آستان قدس، ج 5، ص 317 و ج 14، ص 187.