شرح حديث «حلال محمّد حلال إلى يوم القيامة»

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

الحمد للَّه‌ربّ العالمين، و صلّى اللَّه على محمّد و آله الطاهرين و شيعتهم التابعين، و لعنةُ اللَّه على أعدائهم أجمعين.

و بعد: اين چند كلمه‌اى است در جواب بعضى از برادران دينى- كثر اللَّه أمثالهم- كه سؤال كرده بودند از اين حديث شريف كه: حلالُ محمّد حلالٌ إلى يوم القيامة، و حرامه حرامٌ إلى يوم القيامة[1].

و اشكالى به خيال ايشان وارد شده بود كه: اگر حلال محمد صلى الله عليه و آله حلال است تا روز قيامت و حرام او حرام است تا روز قيامت، پس چرا علماى آل محمّد عليهم السلام در فتاوى خود در علم فقه اختلاف دارند؟! مثل آنكه يكى كشمش جوشيده به آتش را حرام و نجس مى‌داند، ولى يكى حرام مى‌داند امّا نجس نمى‌داند و يكى حلال و طيّب و طاهر مى‌داند، پس اگر كشمش جوشيده به آتش، داخل حلال محمّد صلى الله عليه و آله است، پس حلال است تا روز قيامت و اگر داخل حرام اوست، پس حرام است تا روز قيامت و اگر پاك است، بايد پاك باشد تا روز قيامت و اگر نجس است، بايد نجس باشد تا روز قيامت، پس چه معنى دارد كه علماى اهل بيت عليهم السلام در اين باب اختلاف كرده‌اند، با وجود اينكه همه منسوب به ايشان مى‌باشند؟! و يقين داريم كه ايشان خزينه‌هاى علم آل‌

[1]. بصائر الدرجات، ص 148، ح 7. و ن. ك: الكافي، ج 2، ص 17، ح 2؛ التهذيب، ج 4، ص 145، ح 27؛ المحاسن، ج 1، ص 269، ح 358؛ كنزالفوائد، ج 1، ص 352؛ كشف الغمّة، ج 2، ص 197.