«و به [پاس‌] دوستىِ او (خداوند)، بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى‌دهند».

حديث:

268. تنبيه الخواطر به نقل از عايشه: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله، تا زمانى كه از دنيا رفت، هيچ‌گاه سه روز پى در پى، سير نشد. اگر مى‌خواست، مى‌توانست خود را سير كند؛ ولى ديگران را بر خود ترجيح مى‌داد.

269. الغارات به نقل از ابو مَطَر: امام على عليه السلام، به بازار كرباس آمد و با مردى خوش‌چهره، رو به رو شد و فرمود: «آقا! دو تا لباس، به قيمت پنج درهم دارى؟».

مرد، از جا جست و گفت: آرى، اى امير مؤمنان عليه السلام!

وقتى فروشنده، امام عليه السلام را شناخت، امام عليه السلام از نزد او رفت و بر [در مغازه‌] جوانى ايستاد و به او فرمود: «جوان! دو تا لباس، به قيمت پنج درهم دارى؟».

جوان گفت: آرى. دو تا لباس به اين قيمت دارم كه يكى، بهتر از ديگرى است. يكى، به سه درهم و ديگرى به دو درهم.

امام فرمود: «آنها را بياور».

امام عليه السلام به قنبر فرمود: «اى قنبر! تو سه درهمى را بردار».

قنبر گفت: اى امير مؤمنان! شما به آن، سزاوارترى. منبر مى‌روى و براى مردم سخنرانى مى‌كنى.

فرمود: «اى قنبر! تو جوانى و هوس جوانى دارى. من از پروردگارم شرم دارم كه بر تو برترى بجويم؛ زيرا از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى‌فرمود:" هر چه مردم مى‌پوشند، شما هم بر تن كنيد، و هر چه مى‌خوريد به آنان هم بخورانيد"».

آنگاه، پيراهن را پوشيد و دستش را از آستينش بيرون آورد؛ ولى ديد كه از انگشتانش بلندتر است. فرمود: « [اى جوان!] اين زيادى را ببُر».

او هم آن را بريد. جوان گفت: اى شيخ! آن را بده تا سردوزى كنم.

فرمود: «بگذار همان طور بماند كه كار، از اين سريع‌تر است».