221. امام رضا عليه السلام: مردى نزد امام صادق كه درودهاى خداوند بر او باد آمد و چنان كه مى‌خواهد پندش دهد، به وى گفت: اى ابو عبد اللّه! چرا دارايى‌هايت را بخش بخش كرده‌اى، حال آن كه اگر يكجا بود، هم كم‌هزينه‌تر بود و هم پرسودتر؟

امام صادق عليه السلام فرمود: «آن را پراكنده ساختم؛ زيرا اگر به آن يك مال، آسيبى رسد، اين يك مال، از آن آسيب، دور مى‌مانَد و بدين سان، مجموعه مال حفظ مى‌شود».

222. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: بر امّت خويش، نه از فقر، كه از برنامه‌ريزى نادرستْ بيم دارم.

223. امام على عليه السلام: نشانه‌هاى بخت برگشتگى، چهار چيزند: بدىِ برنامه‌ريزى؛ زشتىِ ريخت و پاش؛ اندكىِ عبرتگيرى؛ و فراوانىِ عذرخواهى.

224. امام على عليه السلام: با برنامه‌ريزى نادرست، توانگرى حاصل نمى‌شود.

5/ 2 نهايت صرفه‌جويى و سختگيرى‌

225. امام على عليه السلام در نامه ايشان به كارگزارانش: قلم‌هاى خويش را تيز كنيد و ميان سطرهاتان، كم فاصله نهيد و سخن‌هاى زياده برايم ننويسيد و آنچه را مقصود است بياوريد و از زياده‌نويسى بپرهيزيد؛ زيرا دارايى مسلمانان، تحمّل ض سانى را ندارد.

226. إحقاق الحق: شبى امير مؤمنان عليه السلام على عليه السلام به بيت المال وارد شد تا تقسيم‌نامه اموال را بنويسد. طلحه و زبير، نزد وى رفتند. او چراغ پيش‌

رويش را خاموش كرد و دستور داد كه چراغى ديگر از خانه‌اش بياورند. آن دو، در باره اين كار از او پرسيدند.

فرمود: «روغن آن چراغ، از بيت المال بود و سزاوار نبود كه در پرتوِ آن، با شما به صحبت بنشينم».