حديث:

124. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: از ريخت و پاش حذر كن كه خداوند متعال مى‌فرمايد: «ريخت و پاش كنندگان، برادران شيطانند».

125. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در پاسخ به پرسش از آيه «و كسانى‌اند كه چون انفاق كنند، نه ولخرجى مى‌كنند و نه تنگ مى‌گيرند»: هر كه به ناحق (بى‌جا) عطا كند، اسراف كرده است و هر كه به حق (به‌جا) خرج نكند، سختگيرى و خسّت ورزيده است.

126. الكافى به نقل از عبد الملك بن عمرو احوَل: امام صادق عليه السلام، اين آيه را برخواند: «و كسانى‌اند كه چون انفاق كنند، نه اسراف مى‌كنند و نه تنگ مى‌گيرند، و ميان اين دو، [روش‌] ميانه را برمى‌گزيند».

[راوى‌] گفت: آنگاه، امام، مشتى سنگ‌ريزه را در چنگ فشرد و فرمود: «اين، همان تنگ گرفتن است كه خداوند در كتابش بيان كرده است.

سپس مشتى ديگر برگرفت و همه آن را واگشود و فرمود: «اين، اسراف است».

پس از آن، مشتى ديگر گرفت و قدرى از آن را گشود و قدرى را بسته نگاه داشت و فرمود: «اين، راه ميانه است».

127. تفسير العيّاشى به نقل از ابان بن تَغْلِب: امام صادق عليه السلام فرمود: «آيا گمان مى‌كنى كه خداوند، با كرامت خويش، به بعضى، مال بخشيده و برخى ديگر را خوار شمرده و مال را از آنان دريغ فرموده است؟! چنين نيست؛ بلكه مال، از آنِ خداوند است و آن را نزد انسان، امانت مى‌نهد و آدميان را مجاز مى‌شمرد كه با ميانه‌روى، بخورند و بياشامند و بپوشند و زناشويى كنند و سوارى بگيرند و بيشتر از اين حد را به مؤمنان فقير ببخشند و نيازهاى آنان را برآورده سازند. آن كس كه چنين كند، آنچه مى‌خورد و مى‌آشامد و سوار مى‌شود و به زناشويى مى‌گيرد، حلال است، و آن كس كه از اين حد بگذرد، بهره‌ورى‌هايش حرام است».

سپس فرمود: « [خداوند فرموده است:] «و اسراف نكنيد؛ زيرا هر آينه، او اسرافكاران را دوست نمى‌دارد». آيا گمان مى‌كنى كه خداوند، انسان را در مالى كه به وى عطا فرموده، امين شمرده كه اسبى به بهاى ده هزار درهم بخرد، حال آن كه اسبى به قيمت بيست درهم براى او كفايت مى‌كند؛ يا كنيزى به بهاى هزار دينار بخرد، در حالى كه كنيزى بيست دينارى براى وى بس است؟!».

و [دوباره‌] فرمود: «و اسراف نكنيد؛ زيرا هر آينه، او اسرافكاران را دوست نمى‌دارد».