فصل چهارم: آنچه در مصرف اموال شخصى و عمومى شايسته نيست‌

4/ 1 اسراف و تبذير

قرآن:

«و كسانى‌اند كه چون انفاق كنند، نه ولخرجى مى‌كنند و نه تنگ مى‌گيرند، و ميان اين دو [روش‌] ميانه را برمى‌گزينند».

«اى فرزندان آدم! جامه خود را در هر نمازى برگيريد، و بخوريد و بياشاميد، و [لى‌] زياده‌روى نكنيد؛ زيرا او اسرافكاران را دوست نمى‌دارد».

«و حقّ خويشاوند و مستندِ بينوا و در راه مانده را بده و مال خود را بيهوده، مريز و مپاش و به گزافكارى تباه مكن. همانا ريخت و پاش كنندگان گزاف‌كار، برادران شيطان‌ها هستند و شيطان، نسبت به خداوند خويش، ناسپاس است».

«و اوست كسى كه باغ‌هايى با داربست و بدون داربست، و خرمابن، و كشتزار با ميوه‌هاى گوناگون آن، و زيتون، و انار، شبيه به يكديگر و غير شبيه، پديد آورْد. از ميوه آن چون ثمر داد بخوريد، و حق [بينوايان از] آن را در روز بهره‌بردارى از آن بدهيد، و [لى‌] زياده‌روى مكنيد؛ زيرا او اسرافكاران را دوست ندارد».