فرمود: «پرده براى آنان كنار زده شد، به طورى كه جايگاه‌هاى خويش در بهشت را ديدند. از اين رو، هر يك از ايشان به سوى كشته شدن مى‌شتافت تا هر چه زودتر حوريان بهشتى را در آغوش كشد و به جايگاه خود در بهشت نايل آيد».

17/ 5: شمارى از ياران امام باقر (ع)

1 ابو بصير مرادى‌[1]

1064 امام صادق عليه السلام: من كسى را نمى‌شناسم كه نام و ياد ما را و احاديث پدرم را زنده نگه داشته باشد، مگر زُراره و ابو بصير مُرادى و محمّد بن مسلم و بُرَيد بن معاويه.

اگر اينها نبودند، هيچ كس حكم درستى را استنباط نمى‌كرد. اينان، نگهبانان دين و امينان پدر من بر حلال و حرام خدا هستند و پيشى گيرندگان به سوى ما در دنيا و آخرت‌اند.

[1]. در كتب رجال، عنوان« أبو بصير» براى چهار نفر آمده كه دو نفر آنها از همه معروف‌تر اند:

ابو بصير يحيى بن قاسم مكفوف و ابو بصير ليث بن يحيى بخترى مرادي، كه هر دو از اصحاب امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام هستند و از بزرگان، به شمار مى‌روند. در مورد اين كه« ابو بصير» به طور مطلق، بر كدام يك از اين دو، دلالت دارد، سخن بسيار گفته‌اند و بعضى گفته‌اند كه بحث در اين باره ثمره‌اى ندارد؛ چون هر دو ثقه و وجيه اند. در مورد يحيى بن قاسم تصريح شده است كه:« وُلد مكفوفاً( نابينا زاده شد)» و در مورد اين كه ليث مرادى، مكفوف( نابينا) باشد، هيچ شاهدى نداريم و در معجم رجال الحديث به اين مطلب، تصريح شده است.

اين دو، به بهشت، بشارت داده شده‌اند. ما براى هر يك، عنوان جداگانه آورده‌ايم.