1026 مسند ابن حنبل‌- به نقل از ابن عبّاس-: شبى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را به معراج بردند و ايشان وارد بهشت شد، از گوشه آن زمزمه‌اى شنيد. فرمود:" اى جبرئيل! اين چيست؟».

جبرئيل گفت: [صداى‌] بلالِ مؤذّن است.

1027 تهذيب الأحكام‌- به نقل از سليمان بن جعفر، از پدرش-: مردى از اهالى شام بر امام صادق عليه السلام وارد شد و ايشان به او فرمود: «نخستين كسى كه به سوى بهشتْ پيشى گرفت، بلال بود».

مرد شامى پرسيد: چرا؟

فرمود: «زيرا او نخستين كسى بود كه اذان گفت».

5 جعفر بن ابى طالب (جعفر طيّار)[1]

1028 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- پس از به شهادت رسيدن جعفر بن ابى طالب و قطع شدن دو دست او در جنگ موته-: خداوند عز و جل به جاى دو دستش، دو بال به او عطا فرمود كه با آنها در بهشت، هر كجا كه بخواهد، پرواز مى‌كند.

ر. ك: ص 683 (زيد بن حارثه).

[1]. جعفر، فرزند ابو طالب، عموى پيامبر صلى الله عليه و آله و برادر گرامى امام على عليه السلام است و كنيه‌اش ابو عبد اللَّه است. وى قبل از آن كه پيامبر صلى الله عليه و آله دعوت خود را در خانه ارقم آشكار نمايد، اسلام آورد و هنگامى كه زندگى براى مسلمانان در مكّه سخت شد و گروهى از مسلمانان به فرمان پيامبر صلى الله عليه و آله به حبشه هجرت كردند، رهبرى آنها را به عهده داشت. او پس از هجرت پيامبر صلى الله عليه و آله از مكّه به مدينه، هنگام فتح خيبر، از حبشه باز گشت. پيامبر صلى الله عليه و آله او را در جنگ موته به عنوان فرمانده دوم جنگ( بعد از شهادت زيد بن حارثه) تعيين كردند كه در آن جنگ به شهادت رسيد و هنگام شهادت، چهل سال داشت.