گفتم: پس چه نازل كرده است؟

فرمود: «جبرئيل در يكى از نازل شدن‌هايش بر پيامبر صلى الله عليه و آله، گفت: اى محمّد! پروردگارت به تو سلام مى‌رساند و مى‌فرمايد: اصحاب كهف، ايمان را نهان مى‌داشتند و به ظاهر، شرك مى‌ورزيدند. پس خداوند به آنان دو بار مزد داد. ابو طالب نيز در باطن، مؤمن بود و به ظاهر، مشرك، و خداوند به او هم دو بار مزد داد. او از دنيا نرفت تا آن كه از جانب خداى متعال برايش بشارت بهشت آمد».

سپس فرمود: «چگونه اين ملعون‌ها در باره او چنين مى‌گويند، حال آن كه در شب وفات ابو طالب، جبرئيل نازل شد و گفت:" محمّد! از مكّه برو؛ زيرا بعد از ابو طالب، ديگر در اين جا ياورى ندارى"؟!».

4 بِلال‌[1]

1024 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: بهشت به سه كس، مشتاق است؛ به على و عمّار و بِلال.

1025 صحيح البخارى‌- به نقل از ابو هريره-: پيامبر صلى الله عليه و آله هنگام نماز صبح، به بلال فرمود:

«اى بلال! برايم بگو كه به كدام عملى كه در مسلمانى‌ات كرده‌اى، اميدوارترى؛ زيرا من در بهشت، صداى كفش‌هاى تو را خيلى نزديك به خودم در بهشت شنيدم».

گفت: اميدبخش‌ترين عملى كه از نظر خودم انجام داده‌ام، اين است كه در هيچ ساعتى از شب يا روز، وضو نساختم، مگر اين كه با آن وضو، نمازى را كه بر من واجب شده بود، خواندم.

[1]. بلال بن رَباح، غلام آزاد شده ابو بكر، با كنيه ابو عبد اللَّه، و متولّد سُرات است. نام مادرش حَمامة بود. از نخستين كسانى بود كه به اسلام گرويد؛ ولى قومش او را شكنجه مى‌دادند. پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد او را خريدند و آزاد شد. معروف به مؤذّن پيامبر صلى الله عليه و آله است. وى در جنگ‌هاى صدر اسلام، شركت داشت و در زمان عمر، به شام رفت و در همان جا در سال بيست هجرى در 63 سالگى، از دنيا رفت و به خاك سپرده شد.