15/ 5: كسانى كه بدون حسابرسى، به بهشت مى‌روند

864 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: چون روز قيامت شود، خداوند، خلايق را در فلاتى پهناور گرد مى‌آورد و آواز دهنده‌اى از جانب خدا با صدايى كه همگان، يكسان آن را مى‌شنوند، بانگ مى‌زند كه:

اهل شكيبايى، كجايند؟

پس، شمارى از مردم بر مى‌خيزند. گروهى از فرشتگان، جلو آنان را مى‌گيرند و مى‌گويند: اين، شكيبايى‌اى كه شما نشان داده‌ايد، چه بوده است؟

آنان مى‌گويند: ما خويشتن را بر طاعت خدا و خوددارى از معصيت او، به شكيبايى وا داشتيم.

در اين هنگام، آواز دهنده‌اى از جانب خدا بانگ مى‌زند كه: «بندگانم، راست مى‌گويند.

راه را بر آنان بگشاييد تا بدون حسابرسى، وارد بهشت شوند».

سپس آواز دهنده ديگرى از جانب خدا با صدايى كه همگان، يكسان آن را مى‌شنوند، بانگ مى‌زند كه: اهل بزرگوارى، كجايند؟

پس، شمارى از مردم بر مى‌خيزند. گروهى از فرشتگان، راه را بر ايشان مى‌گيرند و مى‌گويند: اين بزرگوارىِ شما كه در باره آن بانگ زده شديد، چه بوده است؟

مى‌گويند: ما در دنيا چنان بوديم كه هر گاه به ما نادانى و اهانتى مى‌شد، تحمّل مى‌كرديم و هر گاه به ما بدى مى‌شد، گذشت مى‌كرديم.

در اين هنگام، آواز دهنده‌اى از جانب خداى بلندمرتبه، بانگ مى‌زند كه: «بندگانم راست مى‌گويند. راه را بر آنان بگشاييد تا بدون حسابرسى، وارد بهشت شوند».

باز، آواز دهنده‌اى از جانب خداى عز و جل با صدايى كه همگان آن را يكسان مى‌شنوند، بانگ مى‌زند كه: همسايگان خانه خداوند بزرگ، كجايند؟

پس، شمارى از مردم بر مى‌خيزند. گروهى از فرشتگان، راه را بر ايشان مى‌گيرند و مى‌گويند: عمل شما در سراى دنيا چه بوده كه به سبب آن، امروز، همسايگان خانه خداى بلندمرتبه شده‌ايد؟

آنان مى‌گويند: ما براى خداوند عز و جل، يكديگر را دوست مى‌داشتيم، براى خدا به يكديگر بخشش مى‌كرديم، و براى خدا به همديگر كمك مى‌نموديم.

در اين هنگام، آواز دهنده‌اى از جانب خدا بانگ مى‌زند كه: «بندگانم راست مى‌گويند.

راه را بر آنان بگشاييد تا بدون حسابرسى، به همسايگى خدا در بهشت روند» و آنان بدون حسابرسى، به بهشت مى‌روند.

ر. ك: ص 595 (فصل شانزدهم: درجات بهشت/ انواع درجات بهشت).