امّت من كه در روز قيامت به سوى دوزخ رانده مى‌شوند، قيف‌صفتان‌اند؛[1] همانان كه هر چه مى‌خورند، سير نمى‌شوند و هر چه گرد مى‌آورند، بى‌نياز نمى‌شوند. تمام همّ و غم ايشان، دنياست.

857 الزهد، ابن مبارك- به نقل از سعيد بن مسيّب-: مردى نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و گفت: ... نخستين مردمانى كه به بهشت وارد مى‌شوند، چه كسانى هستند؟

فرمود: «تهى‌دستان، از ديگر مردمان، به سوى بهشت، سبقت مى‌گيرند. پس فرشتگان از بهشت، بيرون مى‌آيند و مى‌گويند: براى حسابرسى برگرديد.

آنان مى‌گويند: براى چه چيزى، حسابرسى شويم؟! به خدا سوگند كه از مال دنيا چيزى به ما داده نشد تا جمع و خرج كنيم و فرمان‌روا هم نبوديم تا دادگرى و بيدادگرى كرده باشيم».

858 تنبيه الخواطر: در وحى ديرين، آمده است كه: آيا مى‌دانيد نخستين كسانى كه وارد بهشت مى‌شوند، كيان‌اند؟ تهى‌دستان راضى.

ز- مؤذّنان‌

859 أخبار مكّة، فاكهى- به نقل از جابر بن عبد اللَّه-: از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پرسيده شد: چه كسى پيش از همه، وارد بهشت مى‌شود؟

فرمود: «پيامبران، شهيدان، مؤذّنان: مؤذّنان كعبه، مؤذّنان بيت المقدّس و مؤذّنان مسجد من. سپس ديگر مردمان بر حسب اعمالشان».

ح- بازرگان راستگو

860 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: نخستين كسى كه وارد بهشت مى‌شود، بازرگان راستگوست.

[1]. يعنى مانند قيف‌اند و چيزى را در خود نگه نمى‌دارند؛ بلكه به داخل ظرف، رد مى‌كنند. اينان هر چه‌مى‌خورند و جمع مى‌كنند، گويى از آنها عبور مى‌كند و در آنان نمى‌ماند و اشباعشان نمى‌كند.