را بگذارد، بهشتى است و اگر دنيا را بگيرد و آخرت را بگذارد، دوزخى است.

536 امام على عليه السلام: بهاى بهشت، پشت كردن به دنياست.

537 امام على عليه السلام: طلاق دادن دنيا، كابين بهشت است.

538 امام صادق عليه السلام: خداوند، پارسايى و زهدورزى در دنيا را در هيچ مؤمنى گرد نمى‌آورد، مگر آن كه برايش اميد بهشت دارم.

ه- گذشت‌

539 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: مردى به سبب آن كه در قرض دادن و پس گرفتن قرض، گذشت داشت، به بهشت رفت.

و- نيكويى نهاد

540 امام على عليه السلام: به بهشت دست نمى‌يابد، مگر آن كه نيكو نهاد (خوش‌قلب) و پاك‌نيّت باشد.

541 امام على عليه السلام: خداوندِ منزّه، به سبب درستىِ نيّت و نهاد پاك، هر يك از بندگانش را كه بخواهد، به بهشت مى‌برد.